Κυριακή 5 Μαΐου 2019

Ιστορίες έρωτα και επιβίωσης στην Αθήνα της κρίσης

Posted: May 2, 2019 / in: Πολιτισμος, Πρωτοσελιδο, Συνεντευξη / Comments Off on Ιστορίες έρωτα και επιβίωσης στην Αθήνα της κρίσης

Μαρία Σάββα, σκηνοθέτης
Συνέντευξη στη Λίτσα Φρυδά 

Είδαμε την παράσταση «Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν» που παρουσιάζεται από την Εταιρεία Θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ, στο θέατρο της Σχολής Καλών Τεχνών. Το κείμενο εμπνέεται ελεύθερα από διηγήματα του βιβλίου Μπλε υγρό της Βίβιαν Στεργίου. Η Μαρία Σάββα που –με τη συμβολή της ομάδας της– υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία της παράστασης, απάντησε στις ερωτήσεις μας δίνοντας το προσωπικό της καλλιτεχνικό στίγμα.

Tι σας οδήγησε στην ιδέα αυτής της παράστασης και ποια ήταν η σκηνοθετική σας προσέγγιση;
Όταν διάβασα το βιβλίο Μπλε υγρό της Βίβιαν Στεργίου, βρήκα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι τοποθετούσε τις ιστορίες και τους ανθρώπους σε έναν πραγματικό χώρο, στους γνώριμους δρόμους της Αθήνας και όχι σε ένα φανταστικό περιβάλλον. Ξαφνικά οι χαρακτήρες μου φάνηκαν και αυτοί γνώριμοι. Νέοι, «καθημερινοί αντι-ήρωες» όπως και η ίδια η συγγραφέας τους αποκαλεί, με προβλήματα που όλοι μας αντιμετωπίζουμε σήμερα στην Αθήνα της κρίσης. Διαβάζοντας τα διηγήματα αρκετές φορές ταυτίστηκα με κάποιους από αυτούς και με τις καταστάσεις που βίωναν, επέλεξα όμως να ασχοληθώ με τη νέα γενιά, γιατί η δική της κατάσταση είναι, κατά κάποιον τρόπο, περισσότερο τραγική. Είναι αναγκασμένοι να ζουν σε μια χώρα και σε μια πόλη που βρίσκεται σε κρίση για την οποία, όμως, οι ίδιοι δεν ευθύνονται. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το χιούμορ των καταστάσεων και ένας συνδυασμός ρεαλισμού και υπερρεαλισμού που υπήρχε στα συγκεκριμένα διηγήματα. Προσπάθησα, λοιπόν, σκηνοθετικά να επικεντρωθώ σε αυτά τα δύο και να διερευνήσω το πώς θα μπορούσαν να συνυπάρξουν. Μέσα από αυτοσχεδιασμούς που έγιναν με τους ηθοποιούς οδηγηθήκαμε σε ενδιαφέρουσες σκηνικές λύσεις.

Ποιους θεματικούς άξονες επιλέξατε να υπηρετήσετε;
Τα θέματα που εμπεριέχονται στα διηγήματα που διαλέξαμε είναι η αγωνία της επιβίωσης, η καταπίεση, ο έρωτας ανεξαρτήτως φύλου και κοινωνικών συμβάσεων, η μη αποδοχή από την οικογένεια και το κοινωνικό περιβάλλον, ο ρατσισμός, η δυσκολία στην επικοινωνία των ανθρώπων, η φιλία.

Οι τελευταίες παραστάσεις σας αποτελούν σύνθεση αποσπασμάτων θεατρικών και μη θεατρικών κειμένων, μαρτυριών, ιστορικών πηγών, δραματοποιημένης λογοτεχνίας, ποίησης κ.λπ., γιατί επιλέγετε αυτόν τον τρόπο δουλειάς;
Η αλήθεια είναι ότι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα η δημιουργία του κειμένου της παράστασης να γίνεται από τη σύνθεση ετερογενών κειμένων, δράσεων που προκύπτουν μέσα από αυτοσχεδιασμούς, videos και άλλων υλικών που καλούμαστε να συνδέσουμε μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο η δραματουργία και η σκηνοθεσία συναντώνται και η δημιουργία της παράστασης γίνεται με τη συμβολή της ομάδας. Αυτό, βέβαια, απαιτεί μια καλή ομαδική συνεργασία και διαθεσιμότητα από όλους. Δεν πετυχαίνει πάντα γιατί ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Συνήθως οι άνθρωποι προτιμούν κάτι έτοιμο. Είναι πιο ασφαλές. Γιατί για να φτάσεις στη σύνθεση πρέπει να περάσεις από το… χάος και το χάος τρομάζει τους ανθρώπους, ενώ στην ουσία είναι ένα στάδιο πολύ δημιουργικό που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη και τη σύνθεση του έργου.

Ενδιαφέρον στοιχείο στις σκηνοθεσίες σας είναι η διαλεκτική του χώρου. Σπάτε τα όρια του σκηνικού χώρου επιλέγοντας να παρουσιάσετε ένα μέρος της παράστασης εκτός σκηνής ή και εκτός θεάτρου. Τι είναι αυτό που προσδίδει θεατρικότητα σε έναν χώρο;
Μου αρέσει να υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. Τα τελευταία χρόνια που σχεδόν τα πάντα έχουν δοκιμαστεί, η έκπληξη είναι δύσκολο να υπάρξει πάνω στη σκηνή, γιατί υπάρχει η θεατρική σύμβαση. Ίσα-ίσα, θα ήθελα να ξεφύγω από τη «θεατρικότητα». Ένας οποιοδήποτε χώρος εκτός σκηνής βοηθάει να προκύψει κάτι πιο φρέσκο, λιγότερο επιτηδευμένο. Εξάλλου τα συγκεκριμένα κείμενα, αν είχα τη δυνατότητα, θα διάλεγα να παιχτούν σε διάφορα σημεία της Αθήνας, δηλαδή στο φυσικό τους περιβάλλον. Στη συγκεκριμένη παράσταση, με ενδιέφερε οι χαρακτήρες να βρίσκονται με κάποιο τρόπο στον φυσικό τους χώρο. Η πόλη «πρωταγωνιστεί» και είναι αναπόφευκτα κομμάτι της πραγματικότητας των ηρώων. Έτσι, μέσα από ένα video που τους ακολουθεί στους δρόμους της Αθήνας και συνδέεται με τον εσωτερικό μονόλογό τους, δημιουργήσαμε μία συνομιλία της πόλης με τους ήρωες του έργου.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν»
Σκηνοθεσία: Μαρία Σάββα
Δραματουργία: Μαρία Σάββα με τη συμβολή της ομάδας
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Video art–Trailer: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Ηθοποιοί: Ιφιγένεια Καραμήτρου, Λουκάς Κυριαζής, Δημήτρης Παγώνης, Αλίκη Στενού
Βοηθός σκηνοθέτη: Τίνα Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφίες: Τάκης Αναγνωστόπουλος
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, Ρέντης
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, εκπαιδευτικοί, πολύτεκνοι, ΑΜΕΑ, ομαδικά άνω των 8 ατόμων), 5 ευρώ (ατέλειες, άνεργοι).
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: Στο viva.gr, στο theatrepaiktes@ath.forthnet.gr και στα τηλέφωνα 2107717878, 6977747262




Πηγή: http://prin.gr/?p=25561

«Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν»


Μικρές αυτοτελείς ιστορίες - ψήγματα πραγματικότητας. Άνθρωποι νέοι, περίεργοι και διαφορετικοί, φοβισμένοι και γεμάτοι πείσμα.


Εμπνευσμένη από το βραβευμένο «Μπλε υγρό» της Βίβιαν Στεργίου (Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου ‘Μένης Κουμανταρέας’-Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων, 2018), η παράσταση «Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν» είναι η νέα παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ και παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μαρίας Σάββα από τις 12 Απριλίου 2019 στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Θέατρου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Μικρές αυτοτελείς ιστορίες - ψήγματα πραγματικότητας. Άνθρωποι νέοι, περίεργοι και διαφορετικοί, φοβισμένοι και γεμάτοι πείσμα, εντελώς καθημερινοί και τυχαίοι, είναι οι άνθρωποι των ιστοριών. Η Αθήνα αποτελεί το σκηνικό τους.

Η πόλη πρωταγωνιστεί και είναι αναπόφευκτα κομμάτι της πραγματικότητας των ηρώων. Οι γνώριμοι δρόμοι της Αθήνας, η βρωμιά και οι ασχήμιες της, αλλά και οι μικρές και σπάνιες στιγμές ομορφιάς της, οι ταλαιπωρημένοι, θυμωμένοι και φθαρμένοι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω τους, αλλά και το εκτυφλωτικό αττικό φώς που τους λούζει. Άλλοτε τους τυφλώνει απότομα και τροφοδοτεί με δικές της εικόνες τη μελαγχολία και την αγωνία τους και άλλοτε τους τυλίγει με τη θαλπωρή του και τους κάνει να ισορροπούν με οικειότητα και με μικρές στιγμές ευτυχίας.

Οι χαρακτήρες του έργου, καθημερινοί αντι-ήρωες που προσπαθούν να επιβιώσουν στην Αθήνα της κρίσης.

Ο χειμαρρώδης λόγος τους παραπέμπει σε ένα σύγχρονο Μπεκετικό σύμπαν, όπου το δωμάτιο, το κρεβάτι, αντικαθιστώνται από τους δρόμους της Αθήνας και τη βοή της πόλης. Η ανημποριά των γηρατειών αντικαθίσταται από την ορμή αλλά και την ανημποριά της νεότητας, μιας νεότητας που κάποιες φορές φθείρεται και φθίνει σε ένα περιβάλλον συχνά πνιγηρό εξαιτίας των κοινωνικών συνθηκών και της κρίσης. Η εσωτερική φωνή αντικαθίσταται από τους πυρετώδεις μονολόγους των νέων αυτών ανθρώπων. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος που τους έχει απομείνει για να επαναδιαπραγματευθούν την ίδια τους τη ζωή. Έρχονται αντιμέτωποι με τα προσωπικά τους διλήμματα και τους φόβους τους, τολμούν, διεκδικούν και αναζητούν τον αληθινό εαυτό τους.

Η συγγραφέας συναισθάνεται τη νεανικότητά τους, τους παρατηρεί με κάθε λεπτομέρεια και χρησιμοποιεί τη γλώσσα τους. Το χιούμορ και οι κωμικές καταστάσεις διαποτίζουν το κείμενο του έργου.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Αδύναμοι χαρακτήρες γεμάτοι πείσμα να ευτυχήσουν»
Το κείμενο εμπνέεται ελεύθερα από διηγήματα του βιβλίου «Μπλε υγρό» της Βίβιαν Στεργίου (Εκδ. Πόλις, 2017)

Σκηνοθεσία: Μαρία Σάββα
Δραματουργία: Μαρία Σάββα με τη συμβολή της ομάδας
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Video art-Trailer: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Ηθοποιοί: Ιφιγένεια Καραμήτρου, Λουκάς Κυριαζής, Δημήτρης Παγώνης, Αλίκη Στενού
Βοηθός σκηνοθέτη: Τίνα Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφίες: Τάκης Αναγνωστόπουλος





Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Το ξύπνημα της μνήμης. Παιδιά- πρόσφυγες του ελληνικού Εμφυλίου

 


Η παράσταση βασίζεται σε ιστορικά ντοκουμέντα και προσωπικές μαρτυρίες
27 - 30 Ιουνίου 2017
Βασισμένο στο βιβλίο «Παιδιά του Ελληνικού Εμφυλίου-Πρόσφυγες και Πολιτική της Μνήμης» της Riki Van Boeschoten και Loring M.Danforth, η Μαρία Σάββα και η Εταιρεία Θεάτρου Παίκτες παρουσιάζουν, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, την παράσταση «Το ξύπνημα της μνήμης. Παιδιά- πρόσφυγες του ελληνικού Εμφυλίου», από τις 27 έως τις 30 Ιουνίου, στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.Μαρία Σάββα
Παιδιά που ξεριζώθηκαν από τα χωριά τους και βίωσαν την καταστροφή, προσφυγόπουλα είτε στις Ανατολικές χώρες είτε στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Σ’ αυτή την παράσταση, που βασίζεται σε ιστορικά ντοκουμέντα και σε προσωπικές μαρτυρίες από το βιβλίο Παιδιά του ελληνικού Εμφυλίου. Πρόσφυγες και πολιτική της μνήμης (εκδόσεις Αλεξάνδρεια) που υπογράφουν η Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν και ο Λόρινγκ Ντάνφορθ, οι εξιστορήσεις παιδιών γίνονται μέρος μιας συλλογικής βιωματικής αφήγησης, μιας κοινής ιστορίας για τη βίαιη αποκοπή από τη μάνα, την οικογένεια και το σπίτι-πατρίδα. Ζωντανεύει έτσι ένας ιδιότυπος χορός από γερασμένα παιδιά που θυμούνται γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν, σε μια σκηνική σύνθεση που επιζητεί να ξυπνήσει την ενσυναίσθηση γι’ αυτό που συμβαίνει σήμερα δίπλα μας.
Στην παράσταση χρησιμοποιήθηκε φωτογραφικό υλικό των αρχείων του Ερυθρού Σταυρού που περιέχονται στο βιβλίο της Τασούλας Βερβενιώτη «Αναπαραστάσεις της Ιστορίας. Η Δεκαετία του 1940».
Η παράσταση ξεκινά από τους εξωτερικούς χώρους της Γεωπονικής σχολής και  καταλήγει στην αίθουσα του Γεωργικού μουσείου που βρίσκεται στο χώρο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου όπου θα συνεχιστεί το μεγαλύτερο μέρος της.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Μαρία Σάββα
Δραματουργία: Μαρία Σάββα, με τη συμβολή της ομάδας
Εικαστική εγκατάσταση – Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Video mapping: COM.ODD.OR
Μουσική επιμέλεια-διδασκαλία & Τραγούδι-φωνητικός αυτοσχεδιασμός: Αγγελική Τουμπανάκη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Νόρα Τολίδου, Βασίλης Ψυλλάς
Ηθοποιοί: Θωμάς Καζάσης, Μαρία Σάββα, Άννα Χανιώτη, Γιώργος Ψυχογυιός, Φαίδρα Παπανικολάου, Κώστας Ξυκομηνός, Βασίλης Ψυλλάς

Ευχαριστίες: Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν, για την πολύτιμη βοήθειά της, Τασούλα Βερβενιώτη, για το υλικό που παρέσχε

Εισιτήρια

Κανονικό: 15€ Φοιτητικό: 10€ ΑΜΕΑ: 5€ Ανέργων: 5€

Προπώληση

Κεντρικά
Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσμαζόγλου)
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή: 9:00 – 17:00, Σάββατο: 9:00 – 15:00

Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Μακρυγιάννη
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά: 9:00 – 14:00 και 18:00 – 21:00

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Νομός Αργολίδας
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα – Πέμπτη: 9:00-19:00, Παρασκευή- Σάββατο: 9:00 – 21:00
Σε ημέρες παραστάσεων, μία ώρα πριν από την προβλεπόμενη έναρξή τους, τα Εκδοτήρια των συγκεκριμένων θεάτρων εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας
Λοιποί χώροι
Εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούν σε όλους τους χώρους των εκδηλώσεων και ανοίγουν δύο ώρες πριν την ώρα έναρξης των παραστάσεων. Εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας

Στα καταστήματα:
Reload Stores & Ευριπίδης Βιβλιοπωλείο

Τηλεφωνικά:
+30 30 – 210 32 72 000 – Καθημερινά (και Κυριακές) 9:00 – 21:00

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Αγόρασα ένα φτυάρι από το ΙΚΕΑ για να σκάψω τον τάφο μου

Πρεμιέρα 2 Μαρτίου
παραστάσεις κάθε Δευτέρα & Τρίτη στο θέατρο Προσκήνιο
(Καπνοκοπτηρίου 8 & Στουρνάρη, Πολυτεχνείο, Εξάρχεια)
Η Εταιρεία θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ επανέρχεται με την παράσταση ‘ work in progress’ ‘Αγόρασα ένα φτυάρι από το ΙΚΕΑ 
για να σκάψω τον τάφο μου’ 
που παρουσιάστηκε στο θέατρο Βυρσοδεψείο την άνοιξη του 2014 σε μια πρώτη γραφή για λίγες παραστάσεις. Μέσα από μία διαδικασία νέων προβών οδηγηθήκαμε σε μία δεύτερη εκδοχή που θα ανέβει στο θέατρο Προσκήνιο στις 2 Μαρτίου 2015.
Πρόκειται για μία παράσταση που βασίζεται σε μία σύνθεση κειμένων του ανατρεπτικού Rodrigo Garcia. Συνδυάζει το θέατρο την μουσική τις εικαστικές τέχνες, το video και την performance.
Η γραφή του Rodrigo Garcia, ανατινάζει τους παραδοσιακούς θεατρικούς κώδικες. Τα κείμενα του, γεμάτα καυστικό χιούμορ, άλλοτε κυνικά και σκληρά, άλλοτε ποιητικά και ανθρώπινα, συγκρούονται με την ηθικολόγα και υποκριτική καταναλωτική μας κοινωνία.